Jeszcze jakieś 30 lat temu osteochondroza była kojarzona wyłącznie z osobami starszymi, których stawy stawały się nieaktywne i bolały przy każdym ruchu. Jednak czasy się zmieniły. Obecnie coraz więcej osób zmienia ciężką pracę fizyczną na siedzącą pracę przy komputerze, coraz rzadziej monitoruje jakość żywienia, a coraz częściej boryka się z osteochondrozą kręgosłupa szyjnego. Nie bez powodu osteochondroza nazywana jest „chorobą stulecia” i prawie każda osoba, która ukończyła 25 lat, spotyka się z objawami tej choroby.
Ta podstępna choroba, zaczynając od nieprzyjemnego bólu w okolicy szyi, bardzo szybko prowadzi do poważnych konsekwencji w postaci upośledzenia słuchu i wzroku, a także upośledzenia pamięci, aż do całkowitej utraty. Dlatego każda osoba powinna znać przyczyny osteochondrozy i szybko skonsultować się z lekarzem w przypadku nieprzyjemnych objawów choroby. Porozmawiamy o nich w tym artykule.
Przyczyny osteochondrozy szyjki macicy
Paradoksalnie, wszystkie nasze problemy z kręgosłupem szyjnym zaczynają się już we wczesnym dzieciństwie, a właściwie w szkole podstawowej, gdzie pogarsza się postawa dziecka i rozwija się skolioza. To w tym momencie zaburzony jest system podtrzymywania głowy przez kręgosłup, w szczególności jego najcieńsza i najbardziej wrażliwa część - szyjka macicy. Drugim kluczowym czynnikiem w osteochondrozie szyjki macicy, która ma swój początek we wczesnym dzieciństwie, jest niewystarczająca sprawność fizyczna, w szczególności osłabienie mięśni kręgosłupa oraz tzw. Gorset mięśniowy wspierający kręgosłup.
To są dwie najważniejsze przyczyny choroby. Cała reszta to duże obciążenia osłabionego kręgosłupa, prowokujące rozwój choroby u osób całkiem młodych i zdrowych. Przede wszystkim są to siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej, w szczególności praca, która wiąże się z długim przebywaniem w jednej pozycji. Jest to najbardziej typowe dla kierowców i pracowników biurowych, którzy siedzą przy komputerze na zmianę. Całość dopełnia nadwaga, która poważnie zwiększa obciążenie kręgosłupa.
Inne przyczyny osteochondrozy szyjki macicy to:
- przebyte urazy kręgosłupa;
- zaburzenia metaboliczne;
- dziedziczna predyspozycja;
- świetna aktywność fizyczna;
- ciągłe napięcie nerwowe i stres;
- anomalie kręgosłupa szyjnego;
- złe nawyki (trzymanie słuchawki telefonu za ucho i ramię).
Rozwój osteochondrozy
Te niekorzystne czynniki ostatecznie prowadzą do zwiększenia obciążenia kręgosłupa szyjnego. Próbując zrekompensować nadmierne obciążenie mięśni szyi, dochodzi do ich skurczu, co prowadzi do upośledzenia krążenia krwi w tym obszarze i zmniejszenia procesów metabolicznych. Wszystko to zmienia się w rozwój procesów zwyrodnieniowych kręgosłupa. Przede wszystkim kręgi zaczynają się przerzedzać i zbiegać, wyciskając ich zawartość (pierścień włóknisty) z kręgosłupa. Taka wypukłość w języku lekarzy nazywa się wypukłością.
W przypadku wypukłości, pierścień włóknisty nadal zachowuje swoją integralność, ale występ już uciska naczynia krwionośne i nerwy biegnące wzdłuż kręgosłupa i odżywiające mózg. Ponadto zbiegające się i zdeformowane kręgi zaczynają uciskać korzenie nerwów obwodowych, co prowadzi do powstania tzw. Zespołu korzeniowego, objawiającego się silnym bólem pleców i szyi. Jeśli nie zidentyfikujesz problemu (który wymownie będzie sygnalizował nieprzyjemne objawy) i nie zaczniesz leczyć osteochondrozy, włóknisty pierścień pęknie i pojawi się przepuklina kręgosłupa. W takim przypadku wystąpią poważne problemy z odżywianiem mózgu.
Objawy osteochondrozy szyjki macicy
W swoim rozwoju choroba przechodzi przez kilka etapów, z których każdy ma charakterystyczne oznaki i objawy. W tym miejscu należy zaznaczyć, że osteochondroza kręgosłupa szyjnego różni się od zmian zwyrodnieniowych w innych częściach kręgosłupa. Odległości między kręgami są tutaj minimalne, dlatego nawet niewielkie zmiany zwyrodnieniowe powodują nieprzyjemne objawy i prowadzą do różnych powikłań.
1. Osteochondroza I stopnia
Jest to przedkliniczny etap rozwoju choroby, w którym pacjent odczuwa łagodny ból i dyskomfort podczas obracania głowy, a także napięcie i gwałtowne zmęczenie szyi i pleców podczas długotrwałego przebywania w jednej pozycji (częściej w pozycji siedzącej). Na tym etapie osteochondroza jest doskonale leczona przez zmiany stylu życia, dostosowania żywieniowe i regularne ćwiczenia.
2. Osteochondroza II stopnia
Na tym etapie między kręgami szyi pojawia się niestabilność. Osoba w tym przypadku boryka się z intensywnym bólem promieniującym na ramię, szyję lub ramię. Podczas przechylenia lub skrętu głowy ból znacznie się zwiększa, ponieważ ze względu na zmniejszenie odległości między kręgami dochodzi do upośledzenia zakończeń nerwowych. Pacjent zaczyna szybko się męczyć, jego wydajność spada, pojawia się rozproszenie, zapominanie, cierpi na bóle głowy.
3. osteochondroza III stopnia
Wraz z pojawieniem się trzeciego etapu choroby ból pleców i szyi staje się jeszcze silniejszy, ruchliwość szyi jest zauważalnie zmniejszona, a gdy szyja się obraca, słychać chrupanie kręgów. W nocy zaczynają drętwieć palce pacjenta (głównie mały i serdeczny), dlatego osoba budzi się kilka razy w ciągu nocy. Przez cały dzień tacy pacjenci odczuwają nieprzyjemną ciężkość w dłoniach. A nawet krótka rozmowa telefoniczna, w której osoba jest zmuszona trzymać telefon komórkowy przy uchu, zamienia się w nieprzyjemne mrowienie i drętwienie palców. Wszystko to wskazuje na wzrost występu i prawdopodobnie pojawienie się przepukliny w odcinku szyjnym kręgosłupa.
4. Osteochondroza IV stopnia
W ostatnim stadium choroby dochodzi do zniszczenia krążków kręgowych, które przestają pełnić swoje funkcje i zaczynają być zastępowane tkanką łączną. Pacjent w tym stanie może odczuwać brak koordynacji ruchów, występuje hałas i szalone pulsowanie w uszach, nasilają się bóle głowy, ostrość wzroku i osłabienie słuchu. W niektórych przypadkach może wystąpić drętwienie języka.
W tym miejscu należy powiedzieć, że z powodu ściskania naczyń krwionośnych dochodzi do zakłócenia przepływu krwi do mózgu. Z tego powodu u pacjenta rozwijają się zaburzenia nerwicowe, takie jak bezsenność, nerwowość, drażliwość i uraza, częste wahania nastroju i niezdolność do koncentracji. Okresowo mogą wystąpić wybuchy złości lub strachu, melancholia i napady depresji.
Na późniejszych etapach rozwoju osteochondrozy, silne skurcze naczyniowe mogą prowadzić do pojawienia się „much” przed oczami, uczucia niestabilności na twardej płaskiej powierzchni, silnych zawrotów głowy, migreny, nudności, wymiotów i częstych omdleń.
Diagnostyka chorób
Aby zidentyfikować przyczynę patologii, pacjent opisuje lekarzowi nieprzyjemne objawy swojego stanu. Po wysłuchaniu pacjenta specjalista kieruje go na jedną z poniższych metod badawczych.
1. Radiografia. Obecnie ta metoda diagnostyczna jest uważana za małoinformacyjną, szczególnie w ostatnich stadiach rozwoju choroby.
2. Ultradźwiękowe skanowanie dwustronne. Ta metoda jest stosowana w przypadkach, gdy specjalista zakłada naruszenie przepływu krwi w tętnicach, które zapewniają odżywianie mózgu. Badanie pokazuje prędkość przepływu krwi i określa, czy na jego drodze znajdują się przeszkody.
3. CT (tomografia komputerowa). Ta metoda jest bardziej pouczająca w porównaniu z radiografią, ponieważ nie tylko ujawnia problem, ale także pozwala określić obecność i rozmiar przepuklin, choć z trudem.
4. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego). Najbardziej pouczająca metoda diagnostyki osteochondrozy dzisiaj, która pozwala zobaczyć struktury kostne, obecność przepuklin, a nawet kierunek ich rozwoju.
Leczenie osteochondrozy
Powiedzmy od razu, że aby uporać się z tak poważnym problemem, jakim jest osteochondroza kręgosłupa szyjnego, należy skontaktować się z neurologiem. To prawda, że jeśli klinika ma kręgowca, lepiej najpierw skontaktować się z nim.
Osteochondroza może być leczona tylko w sposób złożony. Kompleks stosowanych metod obejmuje terapię lekową, masaż strefy szyjno-kołnierza, terapię ruchową, metody fizjoterapeutyczne, a także prawidłowe odżywianie. Tylko połączenie wszystkich wymienionych metod pomoże poradzić sobie z chorobą i znormalizować samopoczucie pacjenta.
Pomoc przy silnym bólu
W przypadku silnego bólu lekarze zalecają przyjmowanie leków takich jak Analgin, Baralgin czy Tempalgin. Kiedy leki te nie przynoszą już ulgi, można przejść na niesteroidowe leki przeciwzapalne.
W ogólnym sensie terapia lekowa obejmuje następujące środki:
- NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne). Te środki eliminują ból, łagodzą obrzęki i radzą sobie z zapaleniem korzeni nerwowych.
- Chondroprotectors. Takie leki doskonale przywracają uszkodzoną tkankę chrzęstną.
- Witaminy z grupy B. Są niezbędne do usprawnienia procesów metabolicznych w tkankach nerwowych.
- Środki zwiotczające mięśnie. Leki te zmniejszają skurcze mięśni.
- Preparaty poprawiające właściwości reologiczne krwi. Dzięki takim środkom poprawia się dopływ tlenu i składników odżywczych do mózgu i zakończeń nerwowych.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wymierny efekt w walce z osteochondrozą można osiągnąć przy pomocy maści i tabletek tylko wtedy, gdy leczenie lekami jest połączone z innymi metodami terapii. W przeciwnym razie leki będą miały tylko tymczasowy efekt.
Wielu specjalistów leczy osteochondrozę zastrzykami, aby szybko działać na zakończenia nerwowe i uchronić pacjenta przed możliwymi skutkami ubocznymi podczas przyjmowania tabletek. Jednak witaminy najlepiej przyjmować doustnie, ponieważwitaminy są dobrze wchłaniane przez organizm przy dowolnej metodzie przyjmowania, ale zastrzyki z nimi mogą być bolesne.
Zabiegi fizjoterapeutyczne
Leczenie lekami musi być połączone z metodami fizjoterapeutycznymi. Najbardziej skuteczne w przypadku tej choroby to:
- Elektroforeza (w połączeniu z lekami). W takim przypadku leki wnikają do uszkodzonych kręgów pod wpływem prądu elektrycznego.
- Ultradźwięki. Ta metoda ekspozycji pozwala usunąć proces zapalny, złagodzić ból i poprawić procesy metaboliczne w tkankach.
- Magnetoterapia. Ten rodzaj fizjoterapii łagodzi obrzęki i ból.
- Terapia laserowa. To doskonała metoda walki ze stanami zapalnymi i poprawiająca krążenie krwi.
Dieta na osteochondrozy
Rekonstrukcja zajętych kręgów obejmuje również specjalną dietę, która normalizuje procesy metaboliczne w organizmie, zapobiega odkładaniu się soli, odżywia i odbudowuje tkankę chrzęstną, a także wzmacnia więzadła międzykręgowe.
Aby to osiągnąć, należy przede wszystkim wykluczyć z diety pacjenta:
- napoje alkoholowe;
- tłuste i smażone potrawy;
- pikantne i zbyt słone potrawy;
- mocne buliony;
- słabości i wypieki;
- mocna herbata i kawa;
- marynaty i marynaty;
- produkty w puszkach.
Dieta pacjenta z osteochondrozą powinna składać się z następujących pokarmów:
- chude mięso i ryby;
- niskotłuszczowe mleko, twarożek i kefir; masło
- (mała ilość);
- pełnoziarniste płatki zbożowe i zupy;
- galaretowate mięso, galareta z ryb lub mięsa;
- warzywa, owoce i jagody;
- soki, napoje owocowe, galaretki i kompoty.
Gdy osteochondroza jest zlokalizowana w odcinku szyjnym kręgosłupa, ważne jest przestrzeganie reżimu picia, picie co najmniej 1, 5 litra wody dziennie. Jeśli masz nadwagę, powinieneś pomyśleć o tym, jak pozbyć się tych zbędnych kilogramów, które dodatkowo obciążają kręgosłup. Wskazane jest przestawianie się na posiłki 5 razy dziennie w małych porcjach.
Jednocześnie, jak widać z listy dozwolonych pokarmów, podstawą pożywienia powinny być niskotłuszczowe wegetariańskie zupy, gotowane chude mięso, ryby, owoce morza, niesłodzone warzywa i owoce.
Przykładowe menu na dany dzień będzie wyglądać następująco:
- śniadanie: twarożek, kilka jabłek, herbata bez cukru;
- obiad: pieczona gruszka, trochę ciasteczek owsianych;
- obiad: barszcz wegetariański, gotowany kurczak z surówką warzywną;
- podwieczorek: wytrawne herbatniki i sok owocowy;
- obiad: pieczona ryba z warzywami i herbata bez cukru.
Terapia ruchowa osteochondrozy
Wychowanie fizyczne daje wspaniałe rezultaty w leczeniu osteochondrozy, chociaż gimnastykę kręgosłupa szyjnego można wykonywać tylko w okresie rekonwalescencji. Ważne jest tutaj, aby w trakcie masażu czy gimnastyki pacjent nie odczuwał dyskomfortu i bólu.
Oto niektóre z najskuteczniejszych ćwiczeń gimnastycznych wzmacniających mięśnie karku i poprawiających krążenie w tym obszarze.
Ćwiczenie nr 1
Leżąc na brzuchu i opierając ręce na podłodze, powoli podnieś głowę i tułów, tak aby plecy pozostały wyprostowane. Utrzymaj tę pozycję przez 1 minutę, a następnie wróć do pozycji wyjściowej. Element powtarza się 2-3 razy.
Ćwiczenie nr 2
Leżąc na brzuchu i wyciągając ramiona wzdłuż ciała, lekko podnieś głowę i zacznij obracać ją najpierw w prawo, starając się dotknąć podłogi uchem, a następnie w lewo. Wykonaj 6 obrotów w każdym kierunku.
Ćwiczenie nr 3
Siedząc na podłodze podczas wdechu, pochyl się do przodu, próbując sięgnąć brodą do klatki piersiowej, a podczas wydechu wróć do pozycji wyjściowej i odchyl głowę do tyłu. Powtórz element 10-15 razy.
Ćwiczenie nr 4
Połóż dłonie na czole i staraj się mocno naciskać na głowę. Jednocześnie, napinając mięśnie szyi, opieraj się dłoniom, zapobiegając przechyleniu głowy. Utrzymaj nacisk przez 20-30 sekund, następnie opuść ramiona i rozluźnij się. Powtórz ten element 2-3 razy, a następnie powtórz ćwiczenie w przeciwnym kierunku, przykładając splecione dłonie do tyłu głowy.
Ćwiczenie nr 5
Zacznij powoli obracać głową w prawo i lewo, próbując spojrzeć za siebie. Wykonaj 10 obrotów w każdą stronę.